Co zabiło frekwencję na rozgrywkach Final Four? Ceny czy brak promocji?

Przy dźwiękach „We are the champions” - hitu zespołu Queen, strzelającym konfetti i we fleszach fotoreporterów w piątek wieczorem wskakiwali na podium zwycięscy siatkarze Słowenii. Tym samym zakończyły się Finały Ligi Europejskiej w siatkówce mężczyzn – największa i najbardziej prestiżowa impreza sportowa, jaka od lat miała miejsce w naszym mieście. Kiedy opadły emocje, opustoszały pokoje hotelowe w Aqua Zdroju, a drużyny rozjechały się do domów przyszedł czas na podsumowanie. 

Nie ulega wątpliwości, że finał rozgrywek Ligi Europejskiej to impreza, która mogła ściągnąć do naszego miasta kibiców z całej Polski, przynosząc mu zasłużony splendor i chwałę, na które od lat pracuje mnóstwo osób. Dzięki transmisji telewizyjnej na żywo  potencjalni sponsorzy mogli dostrzec nieodkryty diament w postaci miejsca nietkniętego reklamową ręką, a organizatorzy wielkich imprez nowoczesną halę, która bez trudu mieszcząc tysiące widzów może być areną największych zmagań sportowych w tym kraju. Wszyscy inni mogli zobaczyć Wałbrzych żywy, kolorowy, tryskający dobrą energią.

Mogło tak być. 

Niestety nie było. Zamiast tego organizatorzy (Polski Związek Piłki Siatkowej) doświadczyli szarej, wałbrzyskiej rzeczywistości – pustych krzeseł, niesprzątanej między meczami hali, którą zamiast  śpiewu kibiców wypełniało głuche echo. Sponsorzy nie płacą za wyświetlanie reklam w pustych halach sportowych. Żądają widowiska, szału, kolorowego zawrotu głowy. Niestety szału nie było, o czym się świetnie mogli przekonać widzowie Polsatu Sport, transmitującego zmagania najlepszych drużyn starego kontynentu. Puste trybuny straszyły podczas wszystkich meczy turnieju. Jedynie sobotni pojedynek Polski i Estonii przyciągnął większą ilość kibiców, którzy rozsiani po hali, mogli sprawić wrażenie frekwencji godnej rangi imprezy.

Na tym jednym spotkaniu zainteresowanie widzów niestety się skończyło. Już finałowy mecz Słowenii i Macedonii oklaskiwało tylko kilkuset wiernych fanów obu drużyn i niewielka garstka fanów siatkówki z naszego kraju. Klęska i porażka dopełniła się podczas ceremonii dekoracji, kiedy to nawet nieliczni podzielili się i w części rozeszli, a ci którzy zostali, przeszli do sektorów przed podium, bezlitośnie odsłaniając nagość i bezradność organizacyjną Aqua Zdroju. Puste krzesła, pustą halę i dekorację zawodników oklaskiwaną przez garstkę najwierniejszych fanów zobaczyli na żywo widzowie w całej Polsce.

Co poszło nie tak?

Pierwsze, o czym myślę, to kwestia finansowa. Ceny biletów zaproponowane przez Aqua Zdrój były cenami zaporowymi. Ustanowienie średniej ceny biletu na 1 dzień turnieju na poziomie 55 zł oraz brak biletów ulgowych dla dzieci i młodzieży to strzał w kolano. Trzyosobowa rodzina musiała zostawić w kasie średnio 160 zł za 1 dzień imprezy. To bardzo dużo pieniędzy. Całkowicie zlekceważono promowaną i nagłaśnianą przez prezydenta Szełemeja Kartę rodziny, która teoretycznie powinna ułatwić 4- i więcej osobowym rodzinom udział w takich imprezach.

Czy jednak na pewno to ceny biletów zadecydowały o niskim zainteresowaniu turniejem? Chyba nie do końca. Naszym zdaniem winę za to ponosi promocja, a raczej zupełny jej brak.

Zupełny brak promocji

Turniej poprzedziły dwie konferencje prasowe, zorganizowane w Aqua Zdroju. Pierwsza, na kilka tygodni przed i następna przed samym turniejem. To, co zaskakiwało, to udział wyłącznie lokalnych  mediów. Mimo europejskiej rangi imprezy zabrakło przedstawicieli nie tylko ogólnopolskich, ale nawet okolicznych gazet, portali i telewizji. Świdnica, Jelenia Góra, Kamienna Góra, Wrocław – wszystkie te miasta pominięto w niezrozumiałym przekonaniu, że ranga i sława imprezy dotrze tam lotem błyskawicy, ściągając tłumy do hali na Ratuszowej. Ale przecież nie samą prasą człowiek żyje. Sprawdziliśmy. W żadnym z tych miast nie udało się nam trafić na billboard, ulotkę, czy choćby informację finałach Final Four. Nawet w miastach Aglomeracji Wałbrzyskiej ze świecą szukać by reklamy. Mieszkańcy gmin ościennych często w ogóle nie wiedzieli o tym, że w Wałbrzychu  rozgrywana będzie tej rangi impreza.

Przykład brać z Książa

Jak ważna jest promocja poza granicami miasta i Aglomeracji powiedzieć może prezes Urbański, który sprytnym, przemyślanym i konsekwentnym działaniem promocyjnym ściąga do Zamku Książ dziesiątki tysięcy ludzi na nie mające nawet cienia rangi finałów Ligi Europejskiej imprezy typu Święto Kwiatów czy Festiwal Tajemnic.

Nie robi tego jednak za pomocą konferencji prasowych. Przypomnijmy, że w maju po Wrocławiu jeździły tramwaje reklamujące Święto Kwiatów, a w promieniu 100 km od Wałbrzycha stały billboardy reklamującą tę imprezę. Przez konsekwentne działanie marketingowi Książa udało się wmówić ludziom z całego Dolnego Śląska, że jeśli nie przyjadą w tym dniu do zamku ich życie straci sens.

Tu wracam do podniesionej już kwestii finansowej. Koszt parkingu, wejściówki i frykasów typu pajda chleba ze roztopionym, płynnym smalcem częstokroć przewyższały ceny wejściówki na turniej Final Four. Prezes Urbański dostrzegł jednak to, co zupełnie zlekceważyli pracownicy Aqua Zdroju. Zrozumiał, że w dzisiejszych realiach ekonomiczno-społecznych wielkich imprez nie da się zorganizować jedynie dla biednych, liczących każdą złotówkę i nieobytych mieszkańców Wałbrzycha. Że adresatem wielkich imprez jest cały Dolny Śląsk i to tam trzeba szukać pieniędzy, a nie w zaściankowym, kochającym tanie piwo na tandetnych festynach osiedlowych, Wałbrzychu.

Czy będzie druga szansa?

Nie wiem, jakie wrażenie wywarła organizacja imprezy na Polskim Związku Piłki Siatkowej. Zadaliśmy to pytanie przedstawicielowi PZPS, czekamy na odpowiedź. Pozostaje mieć nadzieje, że takie lokalne, nie sięgające dalej niż „oko sięga” działanie nie przyniosło więcej szkody niż pożytku. Mieć nadzieję, że hala na Ratuszowej będzie jeszcze miejscem wielkich, europejskich zmagań, wypełniając się chóralnym dopingiem tysięcy gardeł.