Dodano: 5 grudnia 2015 10:45

Nervy. Nerwy na Wałbrzyszan. Komentarz subiektywny.

Było mi wstyd. Kiedy na pięć minut przed rozpoczęciem koncertu zespołu Nervy nie doliczyłem się więcej niż trzydziestu osób na sali, było mi po prostu wstyd. Wałbrzyszanie nie zdali egzaminu z kultury. Udowodnili, że nie warto się spinać, żeby wyciągnąć ich sprzed telewizorów, otrząsać z marazmu i malkontenctwa. Potwierdzili, że każdy wysiłek i nadzieja włożona w organizację czegoś innego niż budowa „owadziego” sklepu pod domem jest daremnym wysiłkiem skazanym na niepowodzenie.

Echo odbijało się od pustych ścian hali, gdzie za zupełną darmochę grał jeden z najlepiej sprzedających się w Europie i USA polski zespół muzyczny. Nie byli to jednak emeryci z Perfectu czy TSA, ani odgrzewający od 7 lat te same kotlety panowie z Raz Dwa Trzy. Oczywiście, można powiedzieć, że nie była to muzyka łatwa, z pierwszych miejsc playlist radiowych, jednak żeby to ocenić, warto było się jednak wybrać na koncert.

Koncert kosztował tyle, co bilet na autobus. Trudno nie odnieść wrażenia, że gdyby był wysoko biletowany przyszłoby na niego dokładnie tyle samo osób, za to organizatorzy nie kończyliby dnia z poczuciem, że zostali kolokwialnie mówiąc, olani.

Z koncertu chyba nikt nie wyszedł zawiedziony. Ogromem formy zbudowanej przez muzyków stal się wręcz integralną częścią postindustrialnej przestrzeni byłej kopalni Julia. Za sprawą pięcioosobowej sekcji waltorni, saksofonów i tuby, w bardzo luźny, hiper nowoczesny sposób nawiązując do tradycji górniczych orkiestr dętych eksplodował klubową świeżością, energią, doskonałym zgraniem i mantrycznymi setami. To wszystko długo jeszcze po koncercie siedziało w głowach.

***

Obserwowałem przygotowania do grudniowych uroczystości od zarania. Już we wrześniu, w pierwszych rozmowach z dyrektor Żabską widziałem w planach zorganizowania „nowego otwarcia” barbórkowego święta świetny pomysł. Przez kolejne miesiące wysiłki włożone w promocję, odstające poziomem, wyróżniające się formą i spójnością materiały reklamowe pozwalały mieć nadzieję, że Barbórka 2015 będzie skazana na sukces. Jakże bardzo się pomyliłem, nie biorąc pod uwagę aspektu „wałbrzyskiego”.

W piątek 4 grudnia Wałbrzyszanie powiedzieli NIE dla wszystkiego, za czym tęsknią, czego pragną i o co „jęczą” wylewając tony żalu i hejtu w rozmowach i komentarzach na internetowych forach. Zlekceważyli podsuniętą pod nos, zorganizowaną z rozmachem i pomysłem imprezę, nawiązującą do tak hołubionych w mieście tradycji górniczych.

Barbórka w Starej Kopalni była dobrze zorganizowana. Każdy mógł dla siebie coś znaleźć – jedni Karczmę piwną i Babski Comber, młodzież pokaz teatru ognia, jarmark barbórkowy a na nim pierniki, jadło z Polski i piwo z Czech. Muzykę na świeżym powietrzu i herbatę z imbirem w „sztygarówce”. Górników w tradycyjnych, galowych mundurach. Darmowy parking. Wszystko dopięte, bez zbędnych dłużyzn, pauz, niepotrzebnego czekania. Niestety. Grzane wino w budkach stygło, polscy i czescy sprzedawcy bawili się między sobą. Cienie nielicznych klientów odcinały konturami od jarmarcznych światełek migających dla nikogo.

W piątkowy, pogodny jak na grudzień wieczór w Starej Kopalni Wałbrzyszanie napluli na wyciągniętą w ich stronę rękę organizatorów. Zagrali też Nervom na nerwach, bo chyba żaden muzyk nie marzy o tym, żeby grać do pustej sali.

Nieuniknionym staje się fakt, że klientów i widzów dla swoich przedsięwzięć dyrektor Żabska będzie musiała szukać wśród przyjezdnych. Bo Wałbrzych ciągle nie dorósł do Starej Kopalni. Bo Wałbrzych to ciągle stan świadomości.