Ostatnie pożegnanie Józefa Wiłkomirskiego. Na placu Magistrackim staną urna z prochami i księga kondolencyjna

Tematy: józef wiłkomirski pogrzeb wałbrzych

---

Uroczystości pogrzebowe Józefa Wiłkomirskiego odbędą się osiemnastego sierpnia na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Dwa dni wcześniej założyciela i wieloletniego dyrektora Filharmonii Sudeckiej będą mogli pożegnać mieszkańcy Wałbrzycha.

Pożegnanie zaplanowano szesnastego sierpnia o godzinie osiemnastej na placu Magistrackim 1. Na placu przed ratuszem stanie urna z prochami zmarłego artysty i powstańca warszawskiego. Zostanie także wystawiona księga kondolencyjna.

Zgodnie z wolą rodziny, wałbrzyski magistrat apeluje, by nie przynosić kwiatów, a pieniądze zaoszczędzone w ten sposób przekazać na rzecz Polskiego Towarzystwa Opieki Paliatywnej, Hospicjum w Wałbrzychu, którego wolontariusze będą na niedzielnym czuwaniu.

Uroczystości w Warszawie będą miały charakter rodzinny.

O śmierci 94-letniego Józefa Wiłkomirskiego dowiedzieliśmy się w sobotę.

 – Dziś rano w wieku 94 lat zmarł Józef Wiłkomirski – wielki artysta, patriota, społecznik, człowiek kultury, twórca Filharmonii Sudeckiej, Zasłużony dla Miasta Wałbrzycha, Wielki Człowiek. Powstaniec Warszawski w rocznicę wybuchu Powstania – symbol. Cześć Jego Pamięci!  – napisał tego dnia na jednym z portali społecznościowych prezydent Wałbrzycha, Roman Szełemej.

**

Jóżef Wiłkomirski urodził się 15 maja 1926 roku w Kaliszu. W latach 1936–1939 uczęszczał do Konserwatorium Muzycznego Heleny Kijeńskiej-Dobkiewiczowej w Łodzi. W czasie wojny uczył się gry na wiolonczeli u swojego brata Kazimierza oraz pod kierunkiem Dezyderiusza Danczowskiego w Staatliche Musikschule w Warszawie. W 1944 roku brał udział w Powstaniu Warszawskim. Potem trafił jako więzień do stalagu w Sandbostel.

W 1946 rozpoczął studia na Uniwersytecie Łódzkim (historia, archeologia), równocześnie w latach 1946–1949 studiował dyrygenturę w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi oraz w latach 1949–1950 w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. Tam też w latach 1954–1956 odbył aspiranturę pod kierunkiem Waleriana Bierdiajewa.

Był wiolonczelistą w orkiestrze Filharmonii Łódzkiej i w orkiestrze Opery Warszawskiej. Następnie pełnił funkcję dyrygenta Państwowej Filharmonii w Krakowie, dyrygenta Zespołu Ludowego Pieśni i Tańca „Mazowsze”, kierownika muzycznym Zespołu Pieśni i Tańca „Skolimów”, drugiego dyrygenta Państwowej Filharmonii w Poznaniu (1954–1957), dyrektora i kierownika artystycznego Filharmonii w Szczecinie (1957–1971). W 1978 utworzył Filharmonię w Wałbrzychu. Był jej dyrektorem naczelnym i artystycznym do 2005, gdy przeszedł na emeryturę. Dodatkowo w latach 1978–1991 kierował Zespołem Szkół Muzycznych w Wałbrzychu.

W czasie swojej 55-letniej kariery dyrygenckiej występował we wszystkich filharmoniach krajowych, a także w 22 krajach Europy, Ameryki i Azji, dając ponad 1600 koncertów. Dokonał wielu prawykonań polskich kompozytorów, m.in. Wojciecha Kilara, Bolesława Woytowicza, Romualda Twardowskiego, Benedykta Konowalskiego.