Nielegalne odpady medyczne na wysypisku Mo-Bruk. Prokuratura i policja zabezpieczyła dowody.

Podstawowymi aktami prawnymi obowiązującymi w latach 2011–2013, regulującymi postępowanie z odpadami medycznymi, była ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach31 (utraciła moc obowiązującą z dniem 23 stycznia 2013 r.) oraz ustawa z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach32, która weszła w życie z dniem 23 stycznia 2013 r. Odpadami medycznymi są odpady powstające w związku z udzielaniem świadczeń zdrowotnych oraz prowadzeniem badań i doświadczeń naukowych w zakresie medycyny (art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o odpadach z 2001 r., a następnie art. 3 ust. 1 pkt 8 ustawy o odpadach z 2012 r.). Art. 9 ust. 3–5 ustawy o odpadach z 2001 r. stanowił, że odpady medyczne o właściwościach zakaźnych powinny być poddane unieszkodliwianiu na obszarze tego województwa, na którym zostały wytworzone, w instalacjach spełniających wymagania najlepszej dostępnej techniki lub technologii lub w miejscach najbliżej położonych miejsca ich wytworzenia33.

Natomiast art. 20 ust. 3 pkt 2 ustawy o odpadach z 2012 r. wprowadził zakaz unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych poza obszarem województwa, na którym zostały wytworzone. Dopuszczono jednak unieszkodliwienie zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych na obszarze województwa innego niż to, na terenie którego zostały wytworzone, w najbliżej położonej instalacji, w przypadku braku instalacji do unieszkodliwiania tych odpadów na obszarze danego województwa lub gdy istniejące instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych (art. 20 ust. 6 ustawy o odpadach z 2012 r.).

Zgodnie z art. 95 ust. 2 ustawy o odpadach z 2012 r. unieszkodliwianie zakaźnych odpadów medycznych może następować wyłącznie poprzez ich termiczne przekształcanie w spalarniach odpadów niebezpiecznych.